Het sociale gezicht van de PvdA

Zo nu en dan word ik gevraagd iets te vertellen over de ontwikkelingen die er momenteel op het gebied van sociale zaken spelen. Dat zijn er nogal wat, het kan u onmogelijk zijn ontgaan.Ingaande dit jaar kan er nog maar één uitkering in een gezin zijn of moeten werkenden in een gezin de anderen onderhouden. Verder mogen wij als gemeenten met onze minimaregelingen alleen nog maar mensen helpen die niet meer dan 110% van het minimum aan inkomsten hebben. Tot nog toe liepen onze regelingen tot 125% van het minimum. Dat betekent dat een groep mensen, let wel: werkenden met een laag salaris, voortaan buiten de boot valt en honderden euro’s per jaar, bestemd voor meedoen aan de samenleving, misloopt. Ook moeten jongeren tot 27 jaar, die een beroep doen op een uitkering, eerst een maand lang zonder geld zoeken naar een baan.

hart
Als ik over deze kabinetsmaatregelen vertel, verzucht ik wel eens dat ik me zo nu en dan een burgemeester in oorlogstijd voel. Vanzelfsprekend moeten wethouders democratisch genomen beslissingen van rijkswege uitvoeren, maar je probeert als PvdA-wethouder wel je sociale hart te laten spreken waar dat kan. Dat het lastig is om binnen de wet de scherpste kantjes eraf te halen, lijkt me duidelijk. Gemeenten worden steeds meer beperkt in de eigen beleidsvrijheid.
Zorgen maak ik me met name over mensen met een klein inkomen. Zij zullen door verschillende bezuinigingsmaatregelen worden getroffen, zeker als er ook nog gezondheidsproblemen een rol spelen. Mensen die recht hebben op een uitkering hebben we als gemeente wel in beeld, maar werkenden voor een groot deel niet. Zeker niet meer, nu we onze minimaregelingen maar voor een beperkte groep mogen toepassen.

overgangsjaar
In onze gemeente hebben we besloten om 2012 als een overgangsjaar te beschouwen. Dat betekent dat mensen die in 2011 recht hadden op regelingen, dat dit jaar nog behouden. Mensen die in 2012 een uitkering aanvragen, krijgen wel met de nieuwe wetgeving te maken. Dat betekent bijvoorbeeld dat als een alleenstaande moeder een uitkering aanvraagt en het blijkt dat een van haar kinderen een baantje heeft, de inkomsten van dat kind van de uitkering worden afgetrokken. Het rijk gaat ervan uit dat het kind dan wel zijn moeder kan onderhouden. Wat dat betekent voor de kansen van dat kind om zelf een toekomst op te bouwen, laat zich raden…

marges
Volgend jaar krijgen we te maken met de Wet Werken naar Vermogen. Hoewel daarvan nog niet alles precies bekend is, weten we wel dat een grote groep mensen met een arbeidsbeperking (handicap) afhankelijk wordt van de gemeente om aan het werk te komen. Tegelijk is er veel minder geld beschikbaar om daarbij te helpen, bijvoorbeeld met een korte opleiding, een sollicitatietraining of een bijdrage in de loonkosten.
Natuurlijk proberen we binnen de marges die we hebben, mensen die dat nodig hebben zoveel mogelijk bij te staan. We zoeken daarbij de grenzen van wat mogelijk is nadrukkelijk op. En uiteraard treden we keihard op tegen fraude en mensen die wel kúnnen, maar niet willen werken. Maar dat is niet nieuw, dat deden we al. Voor mensen die onze steun hard nodig hebben, willen we er zijn, maar dat het lastig(er) gaat worden, moge ook duidelijk zijn.
Wilt u de gevolgen die de nieuwe wetgeving voor u heeft met ons delen, graag.