Caparis verdient Steun
Eén van de eerste beleidsdaden van de huidige regering was de ontschotting van verschillende categorieën in uitkeringsland. Dit was een voortvarende realisatie van een al eerder door onder meer de PvdA geuite wens om gemeenten meer beleidsvrijheid te geven ten aanzien van het financieel ondersteunen van mensen die zelfstandig om wat voor reden dan ook niet in een eigen inkomen konden voorzien. Tot zover het positieve verhaal.
Voor de uitvoering van deze maatregel werd in het regeerakkoord namelijk een gigantische korting opgenomen. En de realisatie van deze transitie, zo hadden de heren Rutte, Wilders en Verhagen bedacht, moest maar door de gemeenten geschieden. Een belangrijk onderdeel van deze verandering was een megareductie van de omvang van de sociale werkvoorzieningen. De VNG protesteerde bij monde van haar onderhandelaar, de voormalige Leeuwarder wethouder en Caparis-voorzitter Marco Florijn, zeer sterk tegen deze miljardenkorting. Het maximaal bereikbare bleek een herstructureringsfonds met 400 miljoen euro. Bij lange na niet genoeg om de rijkskortingen te compenseren.
Het gevolg is dat vanaf 2011 Caparis flinke financiële verliezen te zien zal geven die onmogelijk door welk beleid van welke directie dan ook vermeden kunnen worden.
De regering geeft de gemeenten simpelweg duizenden euro’s minder per werknemer.
Er rest de 8 gemeenten die gezamenlijk eigenaar zijn van dit mooie en nuttige bedrijf dan ook niet veel anders dan de door de regering gewenste omvorming in gang te zetten en de omvang van Caparis geleidelijk met tweederde te reduceren. Alleen zo kunnen de 8 gemeenten aanspraak maken op een deel van het herstructureringsfonds en de eigen bijdragen uit de algemene middelen enigszins in de hand houden.
Uiteraard doen de PvdA fracties van de 8 gemeenten hier aan mee met een flinke dosis tegenzin. We kunnen niet anders maar beseffen terdege dat deze omvorming veel betrokkenen ongelukkig maakt. Niemand houdt van langdurige onzekerheid waar het zijn of haar werk betreft. En dat geldt wellicht nog sterker wanneer het gaat om mensen met een arbeidshandicap.
De overtuiging van de regering is namelijk dat mensen met een arbeidshandicap die formeel niet de status hebben dat ze louter beschut kunnen werken, door werkgevers aan een baan zullen worden geholpen. Die werkgevers zouden dan een financiële compensatie van de gemeente ontvangen voor het percentage geringere arbeidsproductiviteit. De 8 PvdA fracties betwijfelen ten zeerste of werkgevers zo sociaal zullen zijn. En waar dat wel een keer het geval mocht zijn, is het de vraag of er dan niet sprake is van verdringing van een reguliere werknemer.
Voor de mensen die wél de door het UWV bepaalde status hebben dat ze in aanmerking komen voor een beschutte werkplek, verandert er de komende jaren ook veel. Ze zien tweederde van hun collega’s en kaderleden vertrekken, het bedrijf krimpen en het werk eentoniger worden.
De PvdA raadsleden van de 8 Caparis-gemeenten schikken zich in het onvermijdelijke, maar willen wel benadrukken dat de omvorming zo sociaal mogelijk moet plaatsvinden. Juist kwetsbare mensen van sociale werkvoorzieningen verdienen alle steun.
Fimke Hijlkema, Betty van der Ven, Bart Bakker, Theun Stoker, Doeke Venema,Theun Nicolai, Sjoukje Akkerman, Jannie Soepboer.
